Καρκίνος πέους
Επιδημιολογικά στοιχεία / Παράγοντες κινδύνου
Ο καρκίνος του πέους είναι μία σπάνια κακοήθης πάθηση, με συχνότητα 0,1-0,9 περιστατικά ανά 100.000 άντρες στις δυτικές κοινωνίες. Αντιθέτως, σε χώρες της Αφρικής και Μέσης Ανατολής όπου οι συνθήκες υγιεινής είναι κακές, η νόσος εμφανίζεται πολύ συχνότερα.
Πιστεύεται ότι σημαντικός αιτιολογικός παράγοντας για τον καρκίνο του πέους είναι ο χρόνιος ερεθισμός από το σμήγμα που παράγεται φυσιολογικά στην περιοχή. Η πιθανότητα αυξάνεται, όταν συνυπάρχει φίμωση που δεν επιτρέπει την απομάκρυνση του ή αν δεν εφαρμόζονται οι κανόνες τοπικής υγιεινής.
Ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV) έχει συνδεθεί, επίσης, με την ανάπτυξη καρκίνου του πέους και ειδικά οι υποτύποι 16 και 18, οι οποίοι προκαλούν καρκίνο και στον τράχηλο της μήτρας.
Συμπτωματολογία
Συνήθως, ο ασθενής θα παρατηρήσει κάποια ανώδυνη βλάβη στο πέος, Σε παραμελημένες περιπτώσεις, όπως σε ηλικιωμένους, η βλάβη μπορεί να είναι πολύ εκτεταμένη. Η βλάβη μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε σημείο του πέους αλλά με μεγαλύτερη συχνότητα στη βάλανο και στην ακροποσθία (δηλαδή στο τελικό τμήμα του πέους).
.
Εργαστηριακές εξετάσεις και διάγνωση
Εκτός της φυσικής εξέτασης και των συνηθισμένων εργαστηριακών εξετάσεων, συχνά δεν χρειάζονται επιπλέον εξετάσεις. Εντούτοις, μπορεί να ζητηθούν:
Θεραπευτική αντιμετώπιση
Όταν η βλάβη είναι μικρή, το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπισθεί με laser ή κρυοπηξία. Σε μεγαλύτερες βλάβες, θα χρειαστεί να γίνει τοπική χειρουργική αφαίρεσή τους, χωρίς να επηρεάζεται η λειτουργικότητα του πέους. Σε μεγαλύτερες βλάβες, εκτελείται είτε μερική είτε ριζική πεεκτομη και παράλληλα αφαίρεση λεμφαδένων από τη βουβωνική χώρα ή και την πύελο. Η επέμβαση μπορεί να συνδυαστεί με ακτινοβολία και χημειοθεραπεία για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της νόσου.